Ouder worden is hard werken
Met het ouder worden verandert er van alles. Ouder worden begint vaak na het stoppen met werken. Hoewel er meer en meer ouderen zijn die, wel of niet financieel gedwongen, door blijven werken, is er voor de meesten van ons de vrije ruimte. Vrijheid, we kunnen leuke dingen gaan doen, reizen, hobby’s, maar ook vrijwilligerswerk. Kleinkinderen zijn vaak een zegen, helaas niet altijd een onverdeelde. En er is het terugkijken op wat we gedaan hebben en we proberen nieuwe zingeving te vinden.
Dan vroeg of laat (schijnt met de sociale status te maken te hebben) verschijnen de eerste barstjes. Vaak is het in de eerste plaats ons lichaam dat hoe dan ook, duidelijk maakt dat we de winter in ons leven naderen of al in zijn gegaan. Het verval, verlies aan kracht, de fysieke pijn, het is allemaal verlies van mogelijkheden. Leven met steeds verdergaande beperkingen. Ook om ons heen zien we dat gebeuren bij vrienden en familie. Daar verliezen we er steeds meer van. Soms is er nog een partner die (chronisch)ziek of gehandicapt raakt. Dan is er de schone taak van het mantelzorgen.
Bovenstaand is een wel erg schematische voorstelling van zaken maar toch geeft het aan dat ouder worden heel hard werken is. Het gaat over opgeven en loslaten. Vaak in moeilijke en soms schrijnende omstandigheden. Over verlies en eenzaamheid. Over vallen en weer proberen een beetje op te staan. Het is ook ouder worden in een snel veranderende samenleving waar ouderen steeds moeilijker een plek kunnen vinden. Om door dit ouder worden te kunnen navigeren, om zingeving te vinden, kortom om beter oud te kunnen worden is het soms nodig om daar steun bij te zoeken. Het kan gaan over het verwerken van oude trauma’s, over rouw en verlies, maar ook gewoon over het opnieuw een plekje vinden voor de winter van je leven.
